Koca Kentin Serçesi Şiiri - Sinan Oğuzhan

Diyarbakır terminalinde Van'a gitmek için otobüs beklerken oturduğum bankın karşısında gözüm bir serçeye takıldı. Birileri nar yerken bir iki taneyi bankın altına düşürmüştü. O hengame içinde bir serçe de nar tanesine göz dikmişti. Fakat o narı yemek istedikçe ona da göz dikenler oluyordu. Yüksekteki demire konarak narı gözleyen serçe ortalık tenhalaştıkça temkinli olarak aşağıya yere inip sekerek bankın altına yanaşmaya çalışıyordu. Tam o sırada geçen insanlardan ürkerek tekrar yukarı kaçıyordu. Tekrar aşağıya indiğinde başıboş dolaşan terminal köpekleri ortaya çıkınca tekrar kaçarak yukarı çıkıyordu. Kediler, köpekler, insanlar derken yaklaşık yarım saate varan bir süre de bizim serçe ancak bir NAR tanesini kapabildi. Bu sayede bende bu mücadeleyi izlerken beklemekten sıkılmadığım gibi bir de bizim serçeye bir şiir yazılmış oldu. Aklıma büyük şehrin ekmek kavgaları geldi. Aslında o kadar zordur ki büyük şehirlerde ekmek kavgası. Köylerden göçenlere dışardan çok kolay ve rahat gelir büyük şehrin hayatı. Evet fiziken rençber hayata göre zahmetsiz gözükebilir şehir hayatı. Oysa bu ekmek kavgasında ekmek kazanalım derken o kadar çok değeri kaybederiz ki anlamayız. En önemlisi sağlımızı kaybederiz ciddi bir biçimde. öldüğümüzü anlamayız çoğu kez.