Nisan'ın 19'u.
Üşümüş toprağa ılık yağmurun düştüğü gün,
Sen de düştün toprağa
En güzel haliyle geldi Azrail; Yağmur kadar temiz, nisan kadar neşeli
Çiçek açtı yüzün, gün doğmamıştı daha. Ve Nisan'ın 19' unda, düştün toprağa
Acılarını bilmeden, acımız oldun. Kaldırdık seni tozlu raflara en güzel halinle
Aldım sahipsiz kalan kasketini; her zaman ki gibi takamadım başıma,
Yorgun, acılı bedeninin kokusu sinmiş, silinmesin senin izin
Kızgın gülümseyen yüzünü göremedim, İlk kez bakmadın bana, bakamadın
Son uykuna daldın işte, gecemize iyilik dilemeden
Gecemizi gün eylemeden, nefesin tükendi, meyveye döndün
Seni de yıktı ya ölüm
Koca elli, koca yürekli Koca İllez, Kocamış İllez.
Kayıt Tarihi : 19.4.2004 16:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!