Koca Herif Şiiri - Ahmet Keleş

Bir iniltiyle zorla kalktı yerinden
Ayakları taşımıyor bu yaşlı gövdeyi
Ağırlığına verdi usulca asanın üstüne
Yürümek istedi mor sümbüllü dağlara

Geçmişti epeyce bir zaman, durdu;
Ulu ağacın altına şöyle bir uzandı.
Çocukluğunu hatırladı, birden utandı
Çok dallarını kırmıştı bu ulu ağacın.

Gölgesine muhtaç olmuştu koca herif.
Bir de dağlara baktı hüzünlü hüzünlü
Kimler gelip kimler geçmişti buradan.
Doymamıştı hiç yeşil duvaklı dünyayı.

Kimsesi yoktu, dağlardan başka sırdaşı.
Kendini bıraktı, çiçek kokulu rüzgâra,
Dudaklar mırıldandı belki birkaç duaya.
Âmin dedi etrafta uçan kuşla, karınca

Hafiflemişti birden, ağrıları da kesildi
Kolları yana düşüp, ayakları büzüldü
Gözler anlamsız, bir noktaya dikildi.
Yalnız yaşayıp yalnız gitti koca herif.