Koca Gerek Şiiri - Abbas Paksoy

Koca olsun diye, vardık birine.
Bizleri koymazlar, hanım yerine.
Beş bacı’nın derdi, iner derin’e.
Komşular, bize, birer koca gerek.

Kimi, ala deli, kimi zır deli.
Kiminin, karşıdan parlıyor kel’i.
Kiminin de, dulavrat görmüş el’i.
Komşular, bize, birer koca gerek.

Ev de, bir bacımız var, koca bekler.
İki değnekle yürüyor, emekler.
Bal olur, el’inde bütün yemekler.
Komşular, bize, birer koca gerek.

Şöyle, patron gibi, para’lısından,
Gönlü, boyumuza yara’lısından,
Yaktıkça, yanacak çıralısından,
Komşular, bize, birer koca gerek.

Göz’leri, asla dışarıda olmayan,
Geceli, gündüzlü, bize doymayan,
Çarşaf’larımızı, kuru koymayan.
Komşular, bize, birer koca gerek.

Boynuna, yular’ı vurup takacak.
Ayağına, çelme atıp yıkacak.
Bizlere, sultanlar gibi bakacak.
Komşular, bize, birer koca gerek.

Sabah çay’larımızı, demleyecek.
Öğleyin, lokanta’ya diyecek.
Akşam, ev’e hazır gelsin yiyecek.
Komşular, bize, birer koca gerek.

Baba ev’imizden, ayrılmayacak.
Kendi etrafınca, kayrılmayacak.
Ailemizden de, sıyrılmayacak.
Komşular, bize, birer koca gerek.

Bütün, âlemlerimize, gidecek.
Çaba’yı, en baş para’dan edecek.
Bazen de, mal’larımızı güdecek.
Komşular, bize, birer koca gerek.

Sayacaklarım, daha çoktur ama.
Saydıkça, düşüyorum, derde, gam’a.
Al pembe gül olup, konmadık cam’a.
Komşular, bize, birer koca gerek.

Paksoy'umun, söz’lerine aldırmak.
Kocamız varken, sofra’yı kaldırmak.
İnşallah, sevincimizden çıldırmak,
Komşular, bize, birer koca gerek.