sokağa çıkıyorum
saatlerden işte öylesi kar tanesi
umurunda da değilim aslında
şu burnuma konup durmaya çalışan sineğin
sokağa çıkıyorum umurunda değilim kestanenin
şu sokak lambası benim değil
döneceğim yeniden karanlık bir sayfaya
döneceğim ve seveceğim şu yaralı karabatağı
sokağa çıkıyorum
saatlerden işte öylesi kar tanesi
kimin şu tepedeki tepsi
bu nefes benim, benim değil baykuş sesi
kasketim benim, benim değil içindeki
umurunda değilsem köşedeki kızıl saçlının
umurunda değilim sürüklenen koca fıçının…
Kayıt Tarihi : 22.6.2006 17:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güzellik / Arif Nihat Asya
Hastalık, sevgisizlik, öksüzlük...
Neler geçirdim ben!
Çıkabilseydi bir, 'güzel' diyecek
Güzelleşirdim ben!
artık yaşamımızı daha fazla dolduruyor değil mi?
selamlar.
Bu güzel şiirin için kutluyorum dost.
sevgi ve selamlar
Bir isteğimizden uzağa düştüğümüzde bütün anlamlardan ve kavramlardan uzağa düşmüş gibi oluruz.Bir boşunalık duygusu sarar eşyanın daha önceki anlamlarını.
İnsan hep bir eksiklik ve her zaman bir tamamlanma duygusu arasında gider gelir.
Bazanda umarsız bir konuma büzülür bu şiirde olduğu gibi.Sonra yeniden yalnızlıktan biriken enerji O'nu yeni bir yayın fırlatılmaya hazır ok'u haline dönüştürür.
Desem herkes der ki
-anladık zaten kardeşim bunları üstelik şair senden güzel anlatmıştı.
Ama ben de buraya uğradığımın bilinmesini istedim en azından
Sevgilerimle.
TÜM YORUMLAR (13)