Sıyrılıp gururumdan soyunup ruhumdan tapınıp tanrıdan bir armağan gibi sevmedim mi seni ben
Uzanıp yatağına kavrulup sıcağınla kıvrılıp kucağında yanıp yanıp sönmedim mi yine ben
Neyleyim olacağına varır her şey diye şükredip olanla yetinmedim mi hiç şikayet etmeden
Aynıyım hala değişmedim ki hiç ben aynada gördüğün yabancıya sor bir sen sahi kimdi değişen
Dağ gibi dimdik duran o adam düştü gözümden bir koca dev devrildi bütün ihtişamıyla yerinden
Üzülmedim sanıyorlar tek damla yaş düşmedi gözümden diye oysa ki ne denizler taştı içimden
Zehirledi seni bu şehir kör etti gözlerini kaybettin kendini hiç utanmadan kirlettin bizi
Geçir hadi gücün varsa boğazımdaki o düğümleri sindiremedim ben içime bu rezaleti
Ürpertir hala beni düşündükçe o soğukkanlılığın katlederken bizi hiç mi elin titremedi
Ne desen boş bu saatten sonra hiç bir şey gelmez geri hiç bir özür masum gösteremez bu cinayeti
Kayıt Tarihi : 12.12.2021 19:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!