Koca Dede'nin Oğlu Şiiri - Nebi Ünler

KOCA DEDE’NİN OĞLU
(2011 Yılına ait bir resmime bakarken...)

Nereye daldın gene, nerede kaldı aklın
Kaç kitaba sığar ki, hayatın, gizlin saklın
Bir ömür tüketmişsin, Kozan-Gediz arası,
Bilinmez ne gün gelir, şu candan alacaklın.

Omuzun da görünmez, taşıdığın hiçbir yük
Gerçi sen de bilmezsin, “hayata bir dudak bük”
Koca Dede’nin oğlu, olarak yaşadın hep,
Küçülmedin şımarıp, taslamadın büyüklük.

İncindin, incitmedin, kimseleri bilerek,
Aldandın, aldatmadın, dostları isteyerek,
Hep yalnızdın, yalnızsın, hep yalnız olacaksın,
Çok şükür kahrolmadın, boş ver gardaş diyerek.

Yürek Yağmur peşinden, desinler; sıradandı
Demesinler; yüzsüzdü, kalleşti aldatandı…
Dedeliği tattın bak, şiirler yazıyorsun
Sakın olmasın namın, hiçliği abartandı.

Adanasız, 14.01.15 – 16.03 Yılgın Yağmur