Koca Çınar Ağacı Şiiri - Şair İlkyazz

KOCA ÇINAR AĞACI

Bir düş gördüm; düşümde kocaaa çınara ağacı...

Sessiz suyun üzerinde,ürkek,yolunu kaybetmiş.
koptuğu dalı nafile arayan çınar yaprağı...
Rengi sarı! ...

O heybetli gövdesinin uzun dalları altında ne gönül yolcuları
ağırlamış
Ne sevda yorgunları! çınar ağacı.

Kendi yorgun düşse de
gölgesinde serinleyen konukların dertlerinden;
Sararsa da sonbaharda yaprakları;
Yenik düşmemişti gölgesi yaz sıcağına.
şimdi kendi gölgesinde kederle yüzse de
sarı çınar yaprağı...

Sararmıştı yaprakları sonbaharda ama;
Heybeti gözlerinden okunuyordu; bakıyordu...
Buğulu bakışları kim bilir neler anlatıyordu?

Bir kadını sevemezdi...
O yürek yangınlarına sevdalanmıştı...
yangınlarda şehit düşen düşünce suçlularına...
ağlayan sokak çocuklarına...
terinin kan damlasıı ekmeğine katık yapan emek işçilerine...
uçan kuşa,yağan kara,doğan bebeğe...

kök salamazdı öyle uzun uzun toprağa...
nasıl beslenirdi kendi bilinmez ama...
ulu gölgesini bırakırdı uğradığı her toprak parçasına...
yaprakları uçuşurdu sonra dört bir yana...

Koca çınar gözlerime baktı önce derin derin...
Düşmek üzereydim uçurumun kenarından...
Uzattý heybetli kolunu.
Tuttu aldı; düşmek üzere olduğum çalı dalından...

Kendi de yordundu...
Suyu çekilmişti yapraklarının...
Özsuyunu kurutmuştu birileri...
Yine de güçlü olmak zorundaydı..
yıkılamazdı...
Ulu gölgesini korumalıydı...
O yorgun sevdalılara hayat vermeliydi serinliğiyle...

Yapraklarını biriktirmişti çınar ağacı...
Dibinde sevişsinler diye sevdalılar...

Ben hiç çınar yaprakları üzerinde sevişmedim..
iki kadeh şarap,tütsü..
Ve çınar yaprağı..

Mevsimlerden hüzündü...
Her yer sapsarıydı...arada biraz yeşil!
ama en çok sarıydı...
Hüznün rengi de sarı...

Kederli,dingin,fırtınada yaprakları parçalanmış....
Düşlerini,anılarını,umutlarını,
sevdalarını kendi gövdesine hapsetmiş...
Her yorgun yolcuya gölgesini açmış,
Kimselere kendini açamamış,içini dökememişti....
Serinletmiş,serinlememiş...
Yanmış,yakmamaya uğraşmış...
Yaprakları çiğnenmiş,çiğnememiş...
Dalları koparılmış,koparmamış.
en çok da sevmiş...

Savrulmuş yaprakları dört bir yana...
Her biri bir sevdalının elinde...
Her biri bir gönüle türkü...
Her biri bir derde deva...
Her biri bin duyguya dil..
Her biri bin emeğe kazanç...
Her biri bir yaraya ilaç...

Yeşerdi yaprakları.
Uzadı dalları.
Heybetli,serin..
Bakışları ölesiye derin..

Bir yanı yalabık yangını,bir yanı kalp...
Bir yanı ilkbahar,bir yanı kış...
Bir yanı son bahar,bir yanı yaz...
Ama en çok, mevsimlerden hüzün! ...

Bir düş gördüm; düşümde kocaaa çınar ağacı...
Gölgesinde çınar yapraklarý ...
iki kadeh şarap...
Tütsü...
Ve sarý çınar yaprağı..

ilkyazz /eylül/ 2004