Koca Çınar Şiiri - Kamile Yıldız

Hayalimde düşledim
ne para ne pul nede ulaşılmaz servet
tek düşümdü alıp başımı gitmek
ıssız bir yerlere doğanın kucağına
oturmuşum yıllanmış çınarın altında
seyre dalmışım yeşillikler içinde
düz ovayı ortasında akan dere
dizilmiş kenarında salkım söğütleriyle
açmış renga reng kırçicekleri
papatya nergis gelincikleri
etrafa yayılmış cıvıl cıvıl kuş sesleri
kimleri gölgesinde konuk etmedi
koca çınar
hafif esen rüzgarda dalları
hafifce dokunurken yanağıma
bir anne edesıyla hadi anlat diyordu
fısıldayan yaprak sesleri kulağıma
neydi seni sürükleyen buralara
mahsun bakıyor gözlerin
belli yüreğinde çok acılar gizlediğin
ben nelere şahitlik ettim
bilirmisin sırrın bendedir konuş
ben dinlerim sardı sarmaladı
gövdesine başımı yasladı
bırak aksın gözyaşların
yüreğinde kalıp yakmasın
sel olup akarken yüreğimde
okşuyordu koca çınar
saçlarımı dokunuyordu gözümden akan damlalara
ağla kızım ağla dercesine
hüzünlenmişti burkulmuştu
solmuştu yaprakları
anlattım anlattım bıkmadan dinledi
halinden anlamıştım seyrederken bu güzelliği
gülümsede gözlerin aynasıydı yüreğinin
bakma öyle dalma derinlere
oturuyorsun ya gölgemde
senin gibi birinin yolu düşmemişti bana
yüreği yaralı kanadı kırık kuşum
diyordu bana fısıldayan
yapraklarının sesinde
asırlık koca çınar dert ortağım sırdaşım olmuştu
güneş batarken ağır ağır kızıllığında
ben hala koca çınarla koyun koyunna