Koca çınar Şiiri - Seval Hislisoy

Bir koç yiğit gibi
Sarsılarak düştü yere
Titriyordu dalları
Yaprakları dört bir yana savruldu
Devrilirken bile,heybetli ve mağrurdu
Can çekişirken koca çınar
Ağlıyordu yaprakları,gövdesi
Üzerinde pinekleyen kuşlar da
Ama kimsecikler göremiyordu
Farkında değillerdi onunda bir can olduğunu
Onun da acı çekebileceğini
Hesaba katmıyorlardı.
Oysa kaç kişiye gölge olmuştu
Dallarına kuşların binlercesi konmuştu
Kesiverdiler o kocaman çınarı
Artık aynı heyecanla
Beklemeyeceğim baharı
Kesiyorlar yok ediyorlar ağaçları
Yok ediyorlar kedi köpek kuşları
İşte bu yaratıklar doğanın katilleri
Kırmak geliyor içimden o canavar elleri.