Koca Çınar Şiiri - Turgut Uzdu

Bir rüyadan fırlamış
Düştüğü yerde duraksamış
Heveslenmiş küçük bir fidanken
Hayali koca bir çınar olmakmış.

Yağmurlar, dolular, kışlar atlatıp
Bir tepeye yuvarlamış rüzgârlar
Kök salmış hemen en derinlere
Çıkmış güçlenmeye hazır küçük dallar.

Yıllar geçmiş aradan, yükselmiş bir koca çınar
Boyunca onuruyla atiye bakar
En korkunç fırtınaları yenmenin gururunu taşırken
Gövdesini sarmış zaman zaman çatlaklar.

Her zamanki gibi gözü çınardadır böceklerin kurtçukların
İçten içe yemek bitirmek isterler
Kurutmak için koca çınarı
Hep sisli havayı beklerler.

Çınar vurdumduymazdır, kendinden emin
Yakıcı sıcaklarına aldırmaz güneşin
Bir ilahi sese vurgundur artık
Başı hep üsttedir çöken sislerin.

Ayla yıldız kavuşur bazı geceler
İşte o gece çınar en güzel türküleri söyler
Itır koksa da ıhlamur koksa da bazen
Kaybetmez kendini, hep çınara benzer.

Alır yalnızlığını tohumluğundan
Daime yarınlara taşır
Böceklerle savaşmaz hiçbir zaman
Büyüklüğünden utanır.

Ordular gibi hücum eder karıncalar
Gövdesinde irili ufaklı oyuklar
Bir dost arar yalnızlığına
Bulamayınca hep yalnızlığıyla oynar.

Uzanır kökleri kıta kıta
Sessizlikte duyulan o tek nota
Köslerin üzerine düşmüştür
Rüyalarında her gece damla damla.

Çınarların kaderidir bu
Kurtçuklarla gelen yok olma korkusu
İçten içe yer bitirir koca çınarı
Biraz daha büyümemek korkusu.

Dudaklarına hüzün çöker, sis çöker
En siyah bulutlar çınarın gözyaşlarını döker
Dağlara pusu kuran cüceler
En taze fidanları söker.

Her yanda katman katman kozalaklar
Doğmamış taze fidandır
Aslında reçine değildir göz göz damlayan
Hem duadır, hem kandır
Çınar aslında çınar değil
Kendi kendini oymuş bir vatandır.