Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Cahid Sıdkı Taranca'yı bana hatırlattı bu güzel çalışma kutluyorum hocam
kutluyorum kaleminize yüreğinize sağlık şiir tadında kalın..o koca çınarlar ne sevdaları ne ayrılıkları, hüzünü, mutluluğu paylaşmıştırlar.. her sararan yaprak,hüzünü yeşeren yapraklar mutluluğu işlemiştir gövdesinde kutluyorum 10 puan + anto
Ben bir çınar aradım,
Gölgesinde dinlenmek,
Serinliğinde huzur bulmak,
Heybetiyle duran,
Rüzgara fırtınaya,
Meydan okuyan
Koca bir çınar......................lal
Yüreğinize sağlık, çok sevdim şiirinizi ve küçük bir dörtlükle merhaba diyorum 10 + anto
bu güzel şiir için kutlarım dost. yazan kalem var olsun. saygılarımla...
Evet, ya ben... Doğanın yasası böyle, ne yaparsın ki... Çok güzel ve duyarlı doğa dostu dizelerdi Ömer Bey, kutlarım. Sevgilerimle esen kalın!(10on)
Geldim gene ' Koca Cinar' siirinize.Bu siirinizi deflarca okudum okumasina ama insani ceken buyuleyen seyler var doyum olmuyor okumaya, belkide kendimi buluyorum her satirinda.Tum siirleriniz birer eser ama bu KOCA CINAR benim favorim. Tesekkurler degerli dost, yuce sair.Sizi yurekten kutluyorum.
Doğayı solumak ve hissetmek insana, duygularında çok anlamlar kazandırıyor, hele bir de bu insan şairse, deme keyfine gitsin... ÇOk güzeldi Osman Bey, sevgi ve saygılarımla esen kalın!(10on)
Evet harika bir şiirdi. Duygu yüklü ablam bu şiirinizi defalarca okumakta çok haklı bende okudukça hüzünlenip durdum, içim burkuldu.ne diyeyim harika ötesi tebrikler.
Oyle bir siirki; okundukca okunasi gelen bir siir defalarca okudum.Cok akici cok duygulu.Cok cokk begendim.Yorum icin kelimeler aciz...HARIKAYDI.Yurekten ictenlikle tebrik ediyorum.
Tesadüfün bu kadarına da pes doğrusu sevgili dost.. benim de bir şiirim var ağaçlarla söyleşi dizisinden.. diyorumki en son satırda ..
Siz bahar gelince yeniden kavuşursunuz yeşil dallarınıza -oyusa ben oturdum gökten yağacak b eyaz gülleri bekliyorum..
ÖYLESİNE CANDAN ÖYLESİNE YÜREKTEN YAZMIŞSINIZKİ ZATEN HÜZÜN DEPOSU DUR YÜREĞİM İYİCE SARMALLANDI YAZDIRAN YÜREĞİ YAZAN ELİ KUTLARIM DOST VAKİT BUILDUKCA GELECEWĞİM DOSTÇA VE SAĞLICAKLA KAL SAYGILARIMLA
Bu şiir ile ilgili 49 tane yorum bulunmakta