Koca Çınar Şiiri - Sinan Oğuzhan

KOCA ÇINAR

Kapıdaydı koca dağın,
Oturaklı ayak sesleri.
Yarım kalmıştı telefonda,
Sevgilinin sevgi düşleri.
Heybet esiyordu kapıdan,
Minik kızın yüreğine.
Baba gelmişti, koca çınar.

Öpüştüler, koklaştılar.
Uzun uzun seyir ettiler,
Gözlerde rana hasretlerini.
Minik eller usulca dokundu,
Babanın ıhlamur yüreğine.
Koca çınar akıttı sırını
Ve sevgisini miniğine.

Saçlarını serdi dizlerine,
Meltem parmaklar dolaştı,
Bir bir ipeklerinin diplerinde.
Huzur vardı, uyku vardı,
Sevgi vardı, şefkat vardı,
Avuçlarının içlerinde.

Kuruyan dere doğmuştu yine,
Kara pınarlarından incece.
Yüreğine ve sevdiğine.

Kelebek elleri, koca çınarındaydı.
Koca yürekse uzaklarda; canında.
Gülümsedi yüreğinden, gözleriyle,
Koca çınarın ta yüreğinin içine,
Sessizce haykırdı içinden delice,

SEVİYORUM ONU; SEN GİBİ İŞTE.
VE DAHİ SENDEN BİLE ÖZGE.

Huzur bulmuştu, baş eğdi,
Tebessüm etti koca çınar.
Artık gidebilirdi rahatça,
Uzakta bekleyen Melike'sine.

23.01.2002 - 20:14