Koca Bir Yalanmışın Yeni Anladım

Gözlerim kapanırken
ruhumun
yorgunluğuna
savuruken
beni
rüzgarların koynuna
içimde
bitmeyen fırtınaları
ekerken
gün ve gün
zamanların yelkovanının
görüntüsünde
takılı kalan
ömrüm
soluyorsa
günde geceye
mahkum kalıyorsa
bedenim
ne fayda
gülmelerim
canımı
yakan
kör gözle
gülümsemelerim

Gecelerin
kuytu sokakların da
yanlız ve berduş
gezerken
ruhum biçare
gönlüm ağlarken
için için yanlızlığıma
kalbim şahit olurken
gözlerime sakıncasız
bir yürek duruyor
şimdi karşımda
gülümsemesiyle
uzansam dokunacak
dokunup
sarılacak gibiyim
sakıncasız bir sevgi
var avuçlarında
bakmaya doyamadığım...

AMA YALANMIŞIN YENİ ANLADIM...