Koca Bir Tarih Göçüyor Şiiri - Barış Kar ...

Sekiz Kasım bin dokuz yüz otuz sekiz,
Girecekti atam, komaya ikinci kez.
Dört kaşık elma suyu içecekti,
Yiyemeyecekti enginarı bu kez.
Sordu;''Saat kaç?''
Cevaplandı;''Saat yedi.''
''Dilinizi çıkarın paşam!'' dedi.
Neşet Ömer İRDELP' i son kez izledi.
Başını birden sağa çevirdi,
''Vealeykümmeselam'' son sözünü söyledi.
Bir buçuk gün sürecekti koma.
Boğazda saygı duruşunda Savarona.
Durumu radyodan naklediliyor, Türk halkına.
Dokuz Kasım gece yarısı,
Durumu daha da ağırlaştı.
Odada doktorları, silah arkadaşları,
Çaresiz bir şekilde çırpınıyorlardı.
Sanki saat bile ilerlemek istemiyordu.
Ağır ağır perşembe sabahı oldu.
Nefese, nabza, ateşe bakılıyordu.
Durum ciddiyetini koruyordu.
Akrep istemese de dokuzu buldu.
Mim Kemal ÖKE yatağın sağ başında,
Doktor Kemal BERK onun yanında,
Başını dayamış Paşanın omzuna,
Ağlıyordu hıçkıra hıçkıra.
Akil Muhtar ÖZDEN kendinden geçmişçesine,
Dolanıyordu ''Aman Yarabbi,Aman Yarabbi!'' diye.
Yatağın ayak ucunun sol yanında,
Hasan Rıza, İsmail Hakkı gözlerinde yaşlarla,
Kılıç Ali, demir gibi saygı duruşunda.
Hasan Rıza böldü sessizliği;
''Kılıç bak,koca bir tarih göçüyor!'' dedi.
Akrep dokuz, yelkovan beşti.
Açıldı birden gök mavisi gözleri,
Başını sert bir şekilde sağa çevirdi.
Hasan Rıza hıçkırıklarını zapt edemedi.
Paşanın sağ elini aldı eline,
Öptü, öptü sürdü yüzüne.
Açık gözlerini kapattı Mim Kemal ÖKE,
Kamil BERK çenesini bağladı ipek mendille.
Düşüldü son nöbet defterine,
''Saat 9.05, vefat etmişlerdir.'' diye.