Koca Bir Hiçlikteyim

Yol uzun, fedakârlık ve feragat istiyor.
Bugünlerdeyse ben, enerjimi tüketmiş gibiyim.
Yapılacak iş belli ama,
İstek mi desem güç mü desem, koca bir hiçlikteyim.

Gençliğimin baharı; 16, 17, 18, 19'lu yaşlarım..
Evde geçti günlerim halime yanarım.
Ben böyle değildim, girişken ve atılgandım...
Şimdi bitmişim, tükenmişim, koca bir hiçlikteyim.

Her gün, her saat, her dakika etsem de kendimi motive
Gayrı faydası yok, ne yapsam nafile.
Sanki çaresizim, muhtacım, halim biçare, nice.
Şimdiden ömürden ömür gitti, koca bir hiçlikteyim.

Kalbime vurdu sancı bu yaşta, düştüm hastanelere.
Gören diyor ki sen gençsin ne takıyorsun kafana?
İnsanoğlu 17'de 70'i yaşıyor bilir misin?
En zor günlerim, öldüm de gömenim yok, koca bir hiçlikteyim.

Ha kopuzu aldım elime ha kalemi,
Çıkmıyor ağzımdan bir kelime, iç açıcı.
Benim gibi nice genç bu halde, durum içler acısı..
Gelecek yok oluyor, eriyoruz, koca bir hiçlikteyiz.

Dünya yaşanılacak yer olmaktan çıktı,
Düzen bozuldu, kimseye itimat kalmadı.
Sevgiler sahteleşti, akıllar uçkuruğa düştü..
Kahroluyorum bu devirde doğmaktan, koca bir hiçlikteyim.

Her şeye rağmen,
Ben Çepniyim, ben Türküm!
Pes etmek yakışmaz bana,
Şahlanmak için yeniden, doğrulacağım ayağa.

Dedim yine, kendimi kandırdım.
Denedim... Tekrar tekrar ve yeniden,
Her seferinde en başa döndüm.
Yolun sonu meçhul gibi, koca bir hiçlikteyim
.
Bu sefer sustum, belki dedim.
Belki karanlığa alışıp öyle yaşamak lazımdır,
Alacalı günlerim, zifiri karanlığa dönüştü.
Sözün özü: "Koca bir hiçlikteyim"

Çepni Serhat Öztürk
29 Ocak 2021 Cuma - 17:19