Koca Bir Dağ Şiiri - Gürkan Aykut

Umut ederek yaşıyor, hayal ederek,
Kalkmayı istiyor yerinden,
Kalkamıyor, yeniden yeniden deneyerek,
Ağlayamıyor, sevinemiyor, yaşıyor sevmeden.

Yüreği taş olan birisi için,
Koskoca ağaçları kucaklıyor sinesinde,
Şimdi sen mi sevgilisin?
Yoksa ben mi saklıyım ufukta.

Kime haykıracak ki koca bir bedenle,
Ya da kuru dallardan başka kim kucaklayacak onu taştan bir yürekle.
Eli bağlı mahkum bir durumda,
Nasıl çekip gitmek istesin ki uzaklara.

Arkada hep koca bir dağ kalıyor,
Gözleri arkasından ufakta takılı kalıyor,
Koşmak istiyor, eli mahkum,
Koşamıyor, gözleri ufakta taş gibi kalmış öylece bakıyor.

Gülemiyor onunla, o akıp gidiyor,
Sinesini okşaya okşaya,
Hangi birini tutmaya çalışsa,
Parmaklarının arasından tane tane damlıyor.

Koca bir taş yığınıyım ben,
Parmaklarımın arasından ılık damlayan,
Çağlayan ise sensin.
Her uzandığımda, koca gök yüzü sisler beni,
Süzüldüğünü göremem,
Bilirsin ben ağlayamam ama,
Kum olur dökülürüm sana.