Koca Bir Çığ Sanki Şiiri - Neslihan Ergin

Korkmamayı öğrendim, korku nedir bilmezken …
Geceye duaydı, karanlıklarda ağlamalarım
Gözümden akan yaşlar birikti,
Gökkuşağı oldu gönlüme
Bir de renklerini donatsa gerçeğime …
Kendimi hep gidişlere alıştırmışken,
Kalmalara uyanıyorum …
Tam alışırken içimin sessizliğine
Birden bir gök gürültüsü ensemde
Anlam verilmeyen çizgilerde hududu aşıyorum …
Besteliyorum dilimde heceni
Dinlemek istersen bendeki seni
Sakın kulaklarını dayama!
Yüreğimi duyan yüreğinde, sessiz sedasız dinle beni …
İzliyorum her yerde gölgeni
Görmek istersen sen de beni
Sakın gözlerini gözlerime dikme!
Gözlerimden inci yaptığın gözlerinde seyret beni …
Geç kalmaları istemezken,
Keşkelerle geç kaldığıma yanarım …
Güneş doğarken, ben biteviye geleceğin peşinden koşarım …
Ömrümün baharından arta kalandı yaşanmamış saatlerim
Ya da yanlış zamanda durup yanılttı kum saatim
Doğruyu bir kez gösterse zamana yayılır gülüşlerim …
Yorgunluğum çok önceden …
Nefesimi, son damlasına kadar boşa harcayıp soluklarımı kesen
Ovalar,dağlar,denizler aşıp varışa getiren azmin pençesinden
Zorlandığım sorularla baş başa kalırken,
Bir bilinmeyene doğru savruluyorum …
Kalbim dayanır mı bilemem …
Çarpıntıları, felaket getireceği hissedilen koca bir çığ sanki
Bir anda düşüverirse buz topu kalbimin en sıcak yerine
Kar taneleri olur, lime lime yağarım üzerine …

Mucize Kelebek/2006