Bürünmüş yeşilden sarıya dönen bir şekilde
Birinin gelip ona selam vermesini bekliyor
Üşümüş belli uçuşan yapraklarından
Avunuyor kuru yaprakların birbirine çarpınca çıkan sesleriyle.
Üzülme be koca ağaç
Sen nelere göğüs gerdin
Dalın kırıldı asi rüzgarların yüzünden
Ama sen bunlara da sabır gösterdin.
Şimdi rüzgarlar da esmiyor eskisi gibi
Bİliyor senin ne denli güç kaybettiğini
Gençken ne kadar da dinamiktin be koca ağaç
Sırtında çocukları, gençleri taşıdın.
Ama artık sona yaklaştık
Kuşlar da seni unuttu; tıpkı papatyalar gibi
Arada yaban kuşları gelirdi ziyaretine
Sen de onlar gibi göçeceksin bir gün bilmediğin yerlere.
Kayıt Tarihi : 28.7.2011 23:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!