KOÇ KAYANIN GÖLGESİ
Çocuktukta hayat ne güzel, birde sabahın köründen kalkmak olmasa
Sen kalkmasan,kim yayar kuzuyu; gözlerini ovalasanda.
Kurtuluşun yoktur, sen ve kuzuların yola çıkmışsınız bir kere;
Sabah kahvaltın, beline sarılı habançada sen önde kuzuların seni takip eder.
Sen ve diğerleri hepimiz kader arkadaşları göllere varınca
Çoktan unutmuşuz sabahın o mahmurluğunu;
Kuzular yaylım derdinde bizde çene yarışında
Derken açıkır karnımız açarız yemeklerimizi hep birlikte,
Yemek yenilir anlatılır sevdalar
Her birimizin Vardır hayalide olsa bir sevgilimiz
Hiç bitmezdi anlattıklarımız
Bir bakarız ki koç kayanın gölgesi azalmış başlardı dönüş yolumuz.
Kayıt Tarihi : 14.11.2008 10:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!