Ko(r) Kun Şiiri - Mîr Delal Deniz

kırmızı ışıkla birlikte kalp atışlarım tavan yapmıştı.
gözlerinden sanki bakış değil
zehir idi fışkıran,siyah...

korkuyordum bakmaya
ama bakmadan da yapamıyordum(k)
bu denli bir çekim gücünde idi kırmızı ışıktaki gözleri..
ve zamanlar yeşile geçmişken
arkasından gitmek isteği kat be kat artıyordu.
gitmek ama bakmamak..
bakmak ama kapılmamak,beyaz...

galiba imkansızları istiyordum
ve bu idi zevk veren tarafı
bastırılmış id-lerime,kımızı....

bir kırmız daha idi o bakışlara kapıldığım
ve sonra bir yeşil daha...

en son cam açık yaklaştım park yerinde
ve beni darmadağan eden o koku..
ayrılmak mümkün olmayan koku..
kırmızıda idi hala gözleri..
ama kokusu olmayan bir renkte idi,zehir...
ko(r) ktu sevda yerin......

gitti(m) ....