Ko-no Şiiri - Erol Dal

Biliyor musun
Adına gerçek dediğimiz şeyy-i külli kadir ne varsa
gerçekliğimizden uzaktır.
Görüyorsam vardır
Demek kolay da
Görmediğini duyuyorsun ya!!!

Varlığın tanımına gizlenmiş yokluğun esiri…

Bilmem anlatabildim mi?

Yaşam
Mahkemede savunmak üzere delil biriktirmek değil;
Ama bir şey var içimde,
Belki bir ahengi bozmaktan ürperten
Belki de bisiklete binmek gibi durursan düşen.

Her ne kadar ayırt edilemez olsa da
Sorumlu olduğum atomlarımın;
Suça bulaşmamış olmasını tercih ederim.

Gereksiz bir toplayıcı gibi anlamsız gibi de görünebilir.

Bu tıpkı öpsen zevk alacağın bir kadına, sırf ondan bakteri bulaşacak diye dokunmamak gibi bir duygu.
Bir yanın alev, alev tutuşurken,
Bir yanın temiz kalmak için baskılıyor.
Sanırım buna insanlar din diyor.

Ben buna karanlık bir in demeyi tercih ediyorum.

Belki adına gerçek dediğimiz her şey bir sadece şey…
Bizi önemsemeyen
Bizden aslında bağımsız
Biz ona sahip olduğumuzu zannederken
Onun esiri olduğumuzu gizlemek için
Bizi kendimize müstakil hissettiren bir yansı.

Bundandır aslında atomlarımın ayırt edilemezliğini bildiğim halde
Onlara sahip olduğumu bilmenin yanılgısının hazzı.

Belki de,
bir bilardo masasından ayrılırken yere düşürmeden teslim etmeyi önemsiyorum masa sahibine toplarını.
Belki de düşürdüğüm her top için ödeyecek param yoktur kim bilir?
Korkuyorum....

Bir deney tasarladım.
Ama benden sonra öleceğine söz vermen gerekiyor.

Kalbimi bağışlayacağım.
Ve sen
Benden sonra
Bu satırlara yakın duyduğun her şiiri
Bana okuyacaksın.

İletişim aracımız
Rüya olacak.

Oki/Mekan/26.11.2017