Kırk üç Şiiri - Mehmet Gülden

ellerine baksan görürsün
hayatı nasıl geçirmiş
uzat ellerini dedim
hasretle öpüp kokladım
nasırlaşmış
taş gibi elleri
sert kayalar gibi
ne rüzgar görmüş
fırtınalar yaşamış
baksaydın ellerine
görürdün hayatı
nasıl yaşamış
uzattı
öptüm ellerini
hala topraktı
tırnakları kalınlaşmış
çatlaktı heryeri
elleri krem nedir
manikür nedir
görmemiş
o yumşak eller
gibi değil
acısının eleminin
katılaştırdığı
harman edip
yaşamını savurduğunu
ellerine bakınca
görürdün
uzandım öptüm
ellerini
toprak toprak kokuyordu
oğul derdi
bu ellerle
harama
hiç uzanmadı
bu bahçe
hiç boş çevirmedi
bu toprak
hiç küsmedi
bana
ben onu
hiç üzmedim
oda beni derdi
hep hak dedim
helal dedim
bu bahçede
gönlümü eğledim
ellerim huzurlu
öyle anlar
yolda beni bırakmadılar
onlarla hala
sıcak çorba
içebiliyorum
bahçeye bakıp
ekip biçiyorum
toprakla olan
sevgisinden
bak titriyormu
uzandım hasretle öptüm
toprak toprak kokuyordu
mis gibi