Kleopatra Şiiri - Mehmetsalih Özalp

Bıkılasıca zamanın hediyesi
Kleopatra...
Yaşama bağlayan düğüm
Bir Kleopatra...
Rahmani nefesin güney rüzgarları kuzeye esti
Yaşam büyük mucizelerle çevrilmiştir
Kleopatra..!
Değmez mi hatırına satırlar dökmeye...
Suadu'ya sunulan edebi şiirlerden bir veche, Kleopatra...
Tutkuyla esen çehre, hüzünle yoğrulmuş bakışlar, sanat eseri, inançla tutkunun karışımı, Kleopatra...
Tanrısal esmalar söndüğünden beri ilk defa daha güçlü ve sessiz bir fırtına esti, hoşgeldin Kleopatra...
Sükunet tacıyla yüce arşa istiva eden rahmani nefes, keskin bakışlar, zatıma ayna tutulan sanat eseri, Kleopatra...
Yaşam rüzgarları esti, yine sevgimiz derinleşti, yine teklikten ikilik doğdu, yine bir vesile, her durakta güçlü bir vesile, hoşgeldin yaşam ağacı...
Öz varlığa ayna olan özün sözü
Yükseldikçe anlam kazandı, söküp atılması mümkün olmayan gecelerde farklı hüzünlerin hediyesi, Kleopatra...
Hakikat tutkudur. Tutku ise dönüştürücü bir iksir olup yaratılışın başlangıcı, hatta özü sayılmıştır.
Yetişmez sevgimize ciltler dolusu eserler. Zira bu sermayenin özü de kabuğu da Nebevi ışıltılardır
Kleopatra..!
Kaleme sarılan kara sevdalının emir aldığı kalp makamında seni gördüm, evet, bir daha durdum ve baktım, yine baktım ve bu taifeye teslim oldum.
Uzağım, uzak! Yazılmış her reçetenin damgasını taşıyorum.
Sevgi iksiriyle yoğrulmuş, kâinat hamuruyla yoğrulmuş, kısık seslerde vücut bulmuş cehennemi yangının alevleri yükseldi, alevler tekrar alevlendi, başlangıçta verilen sözün dünya planında akdini tazelemeye durdum!
Bilmem. Bilgisizlik hamuruyla yoğrulan zalim ve cahil insani fısıltılar susmuyor, kader çarkına yükselen aksi sesleri duymak istemiyorum.
Herkes bir hesap yapar! Olan olur, ilahi otoritenin tecellisi iner de iner, Müslüman kadın ve erkeklere ise teslim olmak düşer.