Klasik Ruhlu Viyana Şiiri - Yusuf Kazak

Yüklemiştim klasik ruhumu,
Vagonlarına kara trenin,
Viyana’ya düzülmüş.
Demirden yığınlar değildi yalnızca,
Rayların omuzladığı;
Hülyalarım yol alıyordu,
Aristokrat sokaklarına şehrin…

Çığlıklarına trenin,
Eşlik ediyordu kahırlı
Viyana;
Dinmek bilmeyen hüzün
Sonatıyla,
Gölgelerinde katedrallerin.
Heyula olmuştu Mozart,
Miskin kulaklara
Klasik müzik soluyan,
Klasik ruhlu Viyana’da…

Soylu acılarla haykırıyordu,
Viyana;
Ölümsüz belleğiyle anımsıyordu
Geçit törenini,
Mahzun frakların,
Amansız orduların…
Her biri matem enstrümanları
Ulu binalardan o vakit,
Avaz avaz yayılırdı
Hüznün klasikleri,
Klasik ruhlu Viyana’da…

Hapsedilirdi avam umutlarım,
O vakit,
Sırça şatolarına şehrin,
Klasik ruhlu Viyana’da…