Klaket Fısıltısı Şiiri - Oktay Coşar

bu şiirde adı geçen
tüm nesilsiz sanrılar
kekeme duygular
ve kendini bilen o varlıklar
düş mahsulüdür
mahsul tazedir
yeni mahsuldur
inançsızlığın mevzuatına uygundur
müfredat neyse öyle sırlanmıştır

sahne / çekim bir / vurgu adama
klaket küflü / tuhaf bir çarpma sesi.
özetle yalnızlık yaşında bir adam
şarabına sinen eski bir tutkunluk / hep
ruhu titrek titrek / dumanlı
yaralı bir baykuş / gece sesleri
dil endişeli bir hayvan / ölecek ama
geceyle ölüm arasında komik bir büyücü
bu kadınlar ne çabuk ölüyor / dudak kıyısı kanlı
tanrıçalar caddesinde buzlu bir viski
ve yavaşça düşerler koca bir gül ağacının kırkıncı katından
gereksiz bir antrakt / ağlamalarını okşar
kısacık bir orgazm molası

Sahne / Vurgu adamın şuursuz şehvetinde
canı sıkılan filler kolonisi
peçeli bir kadın / sadece göğüsleri görünür
okyanusun dibinde / olabildiğince ağır çekim / çekimser
vurgun yakınlığı / melekler ağ atıyor rüyalara / boş
adam rahim çöllerinde sırtında onca serap / ter ter olmuş anılar
mutluluklar lağımı / paslanmış düşlerin kokuştuğu dev logar

Sona gidiş / tenin nabzı normal
pandomimci bedenini üfler pek nazik
çimenlerin üstünde bir kaç bulut yığını
cellat sırra kadem / ağır ağır basar
mutlu sonlar elde kaldı / sayıklanan sevişmeler ağrısız artık...