Ey sığındığım çizgilerdeki
derinleşme korkusu
bir medet bekleyemem artık
ölümü kovalayan
kamçı seslerinden
benmiyim umudu tüketen
gülüşleri yorup
kendine
uzun bir ayrılığı beğenen
yegane dost
o benim aramıza bir yağmuru
bırakmadan tükenişe giden
vakit dar
kızmıyorum artık
içimde
evrim geçiren zamana.
Kayıt Tarihi : 30.1.2007 12:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!