Kızma öğrencim,
hiç kızma bana.
Reçete sunmadım diye sana.
Ben anlaman için yöntem verdim,
balık avı için olta önerdim,
zalimi yenmen için
"kendi aklına güvenmeni."
Ne yapabilirim,
araştırmamışsan yaşamı,
verdikleriyle yetinmişsen,
zulme boyun eğmiş,
öğretmediğimi söylediğin şeyleri
görmemek için yummuşsan gözlerini.
Beynine burguyla delip akıtsaydım eğer,
kodeste ziyaretime de gelmez,
hiç sorgulamaz, bana küfrediyor olurdun.
Senin beynine,aklına güvendim.
Hala da güvenmekteyim.
Bir umudum var, o da sensin.
Umudumu besle,
yitirmeyeyim onu.
Umutsuzluk yaşarken ölmektir.
Kayıt Tarihi : 23.6.2019 12:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!