Bir sarmaşık sığlığında sarılıp kucaklarız,
Ta ki; bir yuva kurup gidene dek kızlarımız.
Sonra, bir özlemle sayıklar dudaklarımız,
Telefon çalmalarında çınlar kulaklarımız.
Kimimiz için artık kadınlarımız;
Acı ve tatlı bir ömrü paylaştığımız.
Kimimiz için de analarımız;
Kokularından nefes aldığımız.
Önce kızlarımız, sonra kadınlarımız;
Kucaklayıp da okşadıklarımız.
Son hesapta da analarımız;
Yok günlerinde aramadıklarımız.
Analarımızdı; oysa kucaklandığımız,
Analarımızdı; okşanırken saçlarımız,
Analarımızdı; babalarımıza kadınlarımız,
Dedelerimizden bir kuşak kızlarımız.
Kızlarımız, kadınlarımız, analarımız;
Her kuşak vazgeçemediğimiz sultanlarımız!
Kayıt Tarihi : 16.3.2007 21:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yücel Terkanlıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/16/kizlarimiz-kadinlarimiz-analarimiz.jpg)
HAYAT DEVAM EDİYOR...................................
Her kuşak vazgeçemediğimiz sultanlarımız!
Çok güzeldi.
Tebrikler.Tam puan
TÜM YORUMLAR (31)