Kızlarım Şiiri - Mustafa Erol

Kızlarım

Hilâl,Esmanur ve de Şeydanur’um.
Size bağlı,yarınlarda onurum.

En güzelinden, isimler koydum size.
Hilâl önünde Haç,gelsin diye dize.

En büyüğünüzün ismi, Hilâl dedim.
Sizlere kanımın hepsi,helâl dedim.

Kızlarıma dava olarak, yeter HİLÂL.
HİLÂL’le YILDIZ ne de büyük ideal…

İsminle müsemmasın,dâvânla dopdolu.
Nice kadın şuhedâ ile, dolu Anadolu.

Sanki Hilâl’imde hiç yoktur,dünyaya arzu
Paylaştırsan yeter Âleme,ondaki tevazu.

Nur isimlerin tecellisiyle dolu,Kâinat Kitabı…
İkinci kızıma uygundu, Esmanur hitabı.

Nice projelerim beraberdir,Esmanur’la.
Hayat güzeldir elbet,yaşanırsa onurla.

Esmanur’um,gönlüme nur,başıma taçtır.
Zekâsına yalnız ben değil Âlem muhtaçtır.

Onun engin fikirleri ile gelir,sosyal barış.
Bu uğurda dolaşır O, dünyayı karış karış.

Küçüğüm var bir de,Şeydânur O’nun adı.
Bana göre melektir,ablalara ise tatlı cadı.

Şeydâ demek, aşk çılgını demekmiş lügatte.
Vakîdir bu hali,her gün,hatta her saatte.

Bu aşk,Rabbe olunca,ne kadar da güzeldir.
Evet,Şeydanur’umun aşkı çok özeldir.

Küçük yaşında tanıştı,beş vakit namazla.
Nur yüzü güzelleşir, kat be kat namazla.

Îmanla dolu yüreği,amelle atıldı temeli.
Rabbim ahirini güzel etsin, mükemmeldir hâli.

Üç kızımın her birisi; oksijendir,havadır bana.
Sağlıkları gıda,varlıkları en büyük devâdır bana.

Onlarla bahtiyar olan,bir de eşim Akgül’dür.
Kızlarım yalnız bana değil,ikimize Hakk’tan,ödüldür.

Mustafa EROL
Manavgat/Antalya