Kızkalesi Şiiri - Murat Arıcı

Kâhinler demiş ki bir gün krala:
Yılanlar kızına olacak bela.

Üzülmüş kral bu kara habere;
Sormuş etrafına ne diye çare.

Ahali durmadan fikir eylemiş;
Bilge biri ona şunu söylemiş:

Uzak tutmak için onca yılanı,
Denize yaptım bir kale planı.

Tamam demiş kral, bu olur işte;
Yılanlar kızımı göremez düşte.

Deniz izin vermiş, sular durulmuş;
Başlamış çalışma kale örülmüş.

Kız yerleşmiş hemen yeni mekâna;
Tehlike uzakmış artık hep ona.

İhtiyaç ne ise gelmiş karadan;
Takdire tedbir yok, demiş Yaradan.

Yaz ayında bolluk bereket olmuş;
Bağlardan üzümler damlara dolmuş.

Kızımın da canı çekmiştir diye,
Kral, üzümlerden yapmış hediye.

Sepette salkımı görünce kızı,
Ansızın kolunu kaplamış sızı.

Meğerse üzümle gitmiş bir yılan,
Kâhinin sözleri çıkmamış yalan.

Zaman bütün derde deva olunca,
Ölümün acısı biraz solunca,

Toplamış halkını kral sahile,
Kızkalesi demiş artık bu ile.