Doğduğumda,
Pamuk oldu ellerin
Dolaştı tüy gibi saçlarımda
Kalbin pıt pıt attı parmak uçlarında.
Emekledim,
Yüreğin ipek halı
Dizlerimin altında.
Yürüdüm,
Gözlerin hep üstümde
Ya düşersem diye
Yüreğin ağzında.
Konuştum,
İlk senin adın ağzımda
Baba baba baba.
Büyüdüm,
Dağ gibi büyüdün ardımda
Kanatlarımı büyüttün ellerinle
Uçtum uzaklara,
Elini aradı ellerim her korktuğumda
Omzunu aradı başım ağladığımda.
Biliyordum,
Yetişirdin gerekirse bir avazımda.
Sevdim,
Kokun burnumda,
O kokudan bir iz aradım
Sevdiğim adamda.
Bildim,
Mutluysam mutlusun
Başardıysam gururlusun
Gözlerinle de seversin,
Gölgenle kollar korursun.
Hep okşadığın için belki de
Çabuk uzar saçlarım
Sen bağışlamadıkça bağışlanmaz
En küçük suçlarım
Senle rekabete mecbur bütün aşklarım.
Ben hep minik bir çocuk
Ben hep 3-5 yaşında
Ne zaman köşeye sıkışsam
Seni ararım yanı başımda.
Gittin,
Şimdi ellerim üşüyor
Toprağının yaşında
Ve adın yazıyor
Önümdeki mezar taşında.
HB
Kayıt Tarihi : 3.2.2020 15:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Babasını kaybeden bir arkadaşımla kurduğum empati ve kısmen de kendi duygularımın harmanlanması...
Mekanı cennet olsun eli her daim yavrularının üstünde olmuş vefat etmiş babaların.
yok yok olmaz özlemin böyle göz yaşları.
olmaz böyle gidenin ardında
sevginin haykırışı.
tebrik ediyorum şair dostum.selamlar olsun.
TÜM YORUMLAR (12)