Kızın Gelmesine Bir Gelinlik Kalmıştı

Yağmurlu bir çatıdan,
Dünyaya doğru bir gelinlik sarkıyor
Suların gösterdiği, anlamlı bir şubat ayıdır
Ve hatta kışın köründe fışkıran bir ihanettir bu
Bir ihanet, camın ardındaki bir yüzde donmuş
Soğuk ve suskunluk birleşir toprak yollarda
Gözlerim, çürük tahtalardaki sulardan sıyrılıyor
Çatılar, yorgun yüzleriyle sessiz
Razı değilim onun sahipsiz kalmasına
Bir gelinlik için ölüm her zaman erkendir
Çünkü onun beyazlığı dudakta umut, vücutta tuzdur
Fakat, korkunç sessizlikte,
Yürekte umut, dilde tuz kaybolup gider
Gelinlik ıslanıyorsa şubat ayında, orada intihar vardır
Onun beyazlığı, intihardan önce kanıma karışmıştır
Ve içimde kıvrımı bol bir derinlik kalmıştır
Gözkapaklarım titrer yorgun kızlara bakınca
Onların elleri fabrikadadır hala
Sevişmeleri geride kalmıştır
Pıhtı dolu uykularda şafaklar şahlanamaz
İflah olmaz tepelere fakirlik çöreklenmiştir
Soğuk bir şubatta, ay ışığında bir genç vurulur
Bir gelinlik sarkar gökyüzünden
Ayın durduğu yerde kan donar
Kız sancılanır camın ardında,
Yağmur yiyen çatıdan kan iner
Güneş yalpa yapar, dünya dönmeyi unutur
Günlerimi bir şarkıyla geçirdim çoğu kez
Yürüdüm ağzıma laf uğramadı
Bir ceset sessizliğinde geçti seneler
Damarlarımda serinlik başlamadı
Gecelerimde canavarlar büyüttüm
Oysa bir şehre tutunmak,
Bir korkudan önce gelmeliydi
Ceketli bir vücut bir çatıya bakakalmıştı
Kızın gelmesine bir gelinlik kalmıştı.