Kızımın düğünü.... Şiiri - Ahmet Ocakçıoğlu

İstanbul’da bir korulukta
Kiminde bir telaş, kiminde bir hüzün
Benim içimde de derin coşkun bir fırtına
Kızım artık ayrılık günü, bunu sen bana sor

Bekliyor tüm davetliler geleceğiniz anı
Müzikte çok dokunuyor içimden bir şeyler kopuyor
İçim bir bilsen nasıl kan ağlıyor,
Saklamaya çalışıyorum ama nafile
Akıyor gözyaşlarım

Kameralar, flaşlar patlıyor merdivenin başında
Bembeyaz gelinlikle bir kuğu misali geliyorsun
Yanında sevdiğin delikanlı
İşte büyük bir fırtına sevinçten mi, üzüntüden mi?
Belli değil artık tutamıyorum gözyaşlarımı

Oturdunuz nikâh masasına şahitler huzurunda
Kıyıldığı nikâhınız nikâh memuru tarafından
Heyhat ki heyhat, ayrıldın bu imza ile yuvamızdan Baktım maziye büyüdüğünü anladım ayrılışınla

İlk dansınızı seyrettim gözlerim yaşlı
Senin gözlerinde ki mutluluk parıltıları
Hafifletti içimde ki yanardağın ateşini
Hep duacınım mutlu ol yeter ki sen

Geldiğinizde yanımıza, sarıldığında bana
Koptu fırtınalar anlatamam içimdeki sızıyı
Bırakmak istemedim kızım seni içim yanarak
Teslim ettim seni ömür boyu mutluluğa

Herkes gülüyor eğleniyor, oynuyor
Bense hep sana bakıyorum içimde bir alev
Senin gözlerinde ki mutluluk bende
Ayrılık ateşi yakıyor kızım içimi

Artı veda zamanı geliyor misafirler vedalaşıyor
Gelin arabası bekliyor, alıp götürecek seni benden
İçimden bir parça koptu kızım kalbimin yarısı yok
Seni alıyorlar yanımdan bir tanem gidiyorsun
Tek tesellim gözlerinin gülmesi bir tanem

Veda ederken seni içime almayı çok istedim olmadı
Artık yeni bir yuvan oldu, mutlu ol kızım