Karanfil kokulu çay içerdi,kızımın annesi.
Teni karanfil kokar,nefesi karanfil kokardı.
Avuç içlerinden öptüğüm de,kendimden geçer,
Karanfil bahçesinde,yeniden biterdim.
Saç telleri,güneşten kopma,altın teller gibiydi.
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta