Şafak yüzlü yarim;
Bilinmezlik denizinde kulaçlarken
fırtınalı sevdamızı,
yıllar sonra buluştu durulaşan yüreklerimiz.
Her tarafın hüzün kaplandığı bir sonbahar günü,
Yalnızlık ormanında yokluğu yaşarken
buluştu ellerim, ellerinle.
şimdi sen,kızım ve ben,
acı dolu yangınlarımızı geride bırakarak
yeniden örgütlüyoruz bu hayatı.
Sen,kızım ve size olan sevgim;
en büyük zenginliğim,
işte yaratmak istediğim servetim.
Bunun ötesi yok,
gayrı bu dünyada....
Kayıt Tarihi : 11.11.2009 18:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!