Kızımdan mektup 2 Şiiri - Ali Yurdakul

Susuyorum, susuyorum çünkü biliyorum benim dilim sivridir, kırarım, incitirim.
Ben derdim ki babam beni tanır, bilir, bana güvenir, hata yapmayacağımı bilir.
Demek ki o güveni verememişim ama ben kabul eder hatamı otururdum ama kırıldım.
Ben kim olduğumun farkındayım, nerden geldiğimin, neler yapabileceğimin.
Bunca zaman ablalarım ve abilerimle kıyasladın haklısın ama bu fazlaydı.
Ben bu zamana kadar sizin yüzünüzü düşürecek bişe yapmadım, yapmam da sizi geçtim,
kendi onuruma, gururuma böyle bir hatayı yedirmem.
Ama sen bana (aklından ne geçtiğini az çok anladım) böyle birşeyi yakıştırıyorsan bişe demiyorum.
Böyle bir konuda senden çekinmemi garipsemene çok şaşırdım.
Biliyorum görünüşü hoşuna gitmicek.
Ablam ve abimin zorluklarını gördüm çekindim. Ama sen yanlış anladın, değmicek insanlar için seni kırmak istemedim ama sen imalarinla hiç çekinmeden kırdın.
Babam ben farkındayım, büyüyorum, bu zamana kadar kendimi kullandirmadım, bu saatten sonrada kullandırmam.
Fikirlerimin şekillenmesinde senin çok büyük etkin var.
Seni örnek alırken basit, böyle iğrenc bir hata yapabilecegimi nasıl düşünürsün .
Ben sana çok değer veriyorum, mümkün olduğunca fikirlerine önem veriyorum, uyuşmuyorsada ortak nokta bulmaya çalışıyorum.
Lütfen babam bana inan, güven.
Şu bir hafta çok zordu, gelip seninle dertleşmemek, oyun oynamamak, tv de çıkan haberlere yorum yapıp küçük atışmalarımız o kadar çok özledim ki anlatamam.
Ama sustum, çünkü kırgın ve kızgındım sana . Konuşursam incinirdik.
Şimdi de aynı ama ...
Seni kırmak bu dünya istiyeceğim en son şey.
Lütfen anla beni babammm🥺seni çok seviyorum ♥️