Hani, hep diyorsun ya;
'Beni bırakıp gittin' diye.
Sen değildin o.
Beynimi kemiren,
Ruhumu esir alan canavarı terk ettim.
Şunu iyi bil ki,
Seni terketmedim, terkedemem.
Nasıl ki, et tırnaktan, ruh bedenden ayrılamaz,
Benim için öylesin.
İlk göz ağrımsın çünkü.
Aynadaki bu yansımalar,
Bu sahte gülüşler,
Bu özlem,
Bu hasret,
Bu acı gözyaşları benim...
Biliyorum,
Bana olan nefretin ve öfken hiç bitmeyecek.
Yİllar geçtikçe çoğalacak,
'Seni sevmiyorum/nefret ediyorum' demelerin.
Bırak, hiç değilse nefretinle sev!
Sen beni unutsan da,
Arayıp sormasan da,
Ben seni hiçbir zaman unutmadım.
Unutmayacağım...
Dinle, ne olur!
O taze bahar kokun hala burnumda.
Ben seni, sensizliğinde de seviyorum.
Büyüyeceksin, göreceksin...
İstanbul/2002/10 Eylül
Ali AydınKayıt Tarihi : 24.11.2003 18:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O kızsa da sizi seviyor.. yemeyin böyle kendinizi...
TÜM YORUMLAR (6)