Kızıma Sırlarımı İfşa Ediyorum (7)

Sonuna kadar hak etmişken adam
(Ya da madam)
Ve koşulsuz kabul olacakken bedduam
Onlara dua etmeyi seçtim hep.
Sebep?
İnsan tercihleri gibidir.

Salağa çıksa da adım,
Harama el uzatmadım;
Haramla kalkıp haramla yatmadım.
Haramdan alıp satmadım.
Evime haram sokmadım.
Gözüm kaydığında insanlık gereği
Kendiliğinden sızladı burnumun direği;
Tövbe edip ağladım.
(Bazıları işi düzeltir diye
Bazı şeylere diyorlar hediye.
Niye?)

Ölümden daha çok korktum öfkemden,
Kin duymak ve nefret etmekten,
“Lanet olsun! ” demekten;
En kırıcı davranışı unuttum kalkmadan daha yemekten.
Dargınlık sözcüğünü sildim belleğimden,
Barışık olmayı kıymetli bildim her şeyden
Bu yüzden
(Bilenler ve şahadet edecekler çok)
Adı Savaş olanlara bile hep “Barış” dedim ben.

Yıkmak kolay, yapmaktır asıl olay;
Savaşta değil sevinçte çekilir halay!

Ne kendimi bildim, ne bildi başkası beni
Benden üç cins daha var!
Ancak onlar anlar söyleneni…

Kızım,
Babana benzeyesin diye yetiştirdim seni…
Olmazsa: Alın yazım!