Alnımın yanlarından aşağı sarkan,
Bir türlü yatmayan saçlarımı yolmuştum elle;
Ondan saçsız kaldı bu kelle!
(Alakası yok genetikle!)
İki-üç tüy parçasına açtığım savaşı
Onlar kazandı;
İşgal ettiler orayı burayı
Kılsızlaştırmak istediğim her yer kıllandı
Oldum bir ayı!
Görüyorum, aynı hastalıktan var sende;
Aran hiç iyi değil selülitlerle
Elinden hiç eksik olmuyor cımbız;
Sevilmeyenin yapışkanlığı olmaz sevende.
Sevenler er geç ayrılırlar;
Selülitlerini sevmeyi denesen diyorum!
Ya da her gün yürüsen, yüzsen, dengeli yesen?
Sen şimdi dersin ki,
“Gözüne mi battığım yediğim? ”
Yavrum!
Bu sözlerimi can kulağı ile dinle!
Zihninle ve bedeninle
Barışık ol kendinle…
En iyi kozmetik ilaçtır bu dediğim.
Çağdaş ÖztürkKayıt Tarihi : 21.1.2010 13:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selam, sevgi ve saygıyla.
Seyfeddin Karahocagil
TÜM YORUMLAR (1)