Bendeki ben ben bile sayılmaz!
Âdem (Aleyhisselam) ile Havva’nın çocuklarıdır insanlar
İkimizde de X ve Y’ler ondan var.
Âdem (Aleyhisselam) yaratılandır çamurdan
Yanıldılar onu veya ondan olan birini ilah sananlar!
Ceset, topraktan dönme bol sulu et, kas, sinir ve kandır
“Ruhumuzdan üfledik! ” dediği şey belli ki candır.
Bende bir ben var; iki kürek kemiğimin arasında değil
Sende benden var, ama ben değil;
Bizle bağın doğduğunda kesilip cami avlusuna atıldı yavrum!
Gideceksen git!
Hasretler ve ayrılıklar
Üzücü de olsa sonludur;
(Varlığının bir işlevi varsa eğer)
Her yokluk (boşluk) doldurulur!
(İçin-için yansa da bir süre)
Üstü örtülen her ateş söner
En ölmez aşklar bile unutulur.
Zaman ver!
Daha kestirme bir yol da var aslında:
Allah’a çevir yüzünü
Gerisini boş ver!
Kayıt Tarihi : 31.12.2009 14:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
..............kutluyorum, mesaj alınmıştır. çok güzel bir çalışma. //10//
Her şey çok güzelde lakin finale takılmamak olmaz...
Daha kestirme bir yol da var aslında:
Allah’a çevir yüzünü
Gerisini boş ver!................
...Adam olanmı diyelim insan olanmı her neyse azıcık düşünen anlar sanırım............saygıyla
TÜM YORUMLAR (2)