Kızıma mektup Şiiri - Mahmut Karahan

Büyüsün diye bir çocuk
Serptim tüm umutlarımı
Kucağımda düş
Gözlerimin özlemi
Serdim umutlarımı
Erişte inceliğinde
Unlu bir sofra bezine
Dilim dilim kestim umutlarımı
Emzik günlerimde
Ağladığımda sustuğum
Bildiğim tüm ninnileri söyledim
Şekerli su şerbetinde
Kanımı verdim damarlarımdan
Sütünü taşıdım bir buz dolabı soğukluğunda
Bir annenin
içemiyeceğini bile bile
bir çocuğun
Bir biberon şişe de
Yokluğunu taşıdım
Hayali açlık sofrasına
Nasıl umut ettim açsın diye bir çift göz
Çadırın dışında solusun
Solusun ormanın yeşilini
Görsün kırların beyazını
düşsün papatyalara
Alıp versin satsın dünyayı
Kucağıma alamadığım
Gözlerine baktığım
Bir çocuk verdim sana toprak
Hem anası değilmisin herşeyin
Yeşermişliğin,sararmışlığın
Büyüyen ağacın
Tomurcuklanan filizin
Biten bir hayatın yorganı
Bir çocuk verdim sana toprak
lütfen ona iyi bak.....