Kızıma İsmini Verdim Şiiri - Tolga Hamamci

Şimdi her eve geldiğimde
Kapıyı sanki sen açacakmışsın gibi hissediyorum
Öyle bir heyecan sarıyor ki beni
Sonunda düşlerime yeniliyorum

Sen şimdi bir erkek çocuk bekliyorsun
Bense kızıma ismini verdim
Söylerken titriyorum

Belki sende oğluna ismimi verirsin
Parkta koşarken dizleri üstüne düşer
Sende ‘Tolga’ dersin
Aklına ben gelirim, etrafına bakarsın
Yıllar sonra o parkta olduğunu anlarsın
Gözlerine yaşlar dolar ama
Biliyorum inatçısın ağlamazsın
Yumruğunu sıkar unutmaya çalışırsın
Ama unutamazsın
Boğazın düğümlenir konuşamazsın
Bana veda etmek için son kez
Çağırdığın o parkta haykırmak istiyor olacaksın
Ama haykıramayacaksın
Oğluna sımsıkı sarılıp hızlıca uzaklaşacaksın
Sonra yatağına uzanıp sabaha kadar ağlayacaksın
Oğlun gelip yanağına dokunduğunda
Sen gözlerini siliyor olacaksın
Bir şey yok desende içinde fırtına kopuyor
Oğlunsa hala minicik elleriyle yanaklarına dokunuyor.

Kızım şimdi beş yaşında
Bir görsen tıpkı sana benziyor
Kızıma her ‘Eda’ dediğimde gözlerim doluyor
Eşim bana neden ağlıyorsun diye soruyor
Gözlerim kan çanağına dönmüş,
Asıl bana bunu anlatamamak koyuyor! …