Kızıma / 4 Şiiri - Yavuz Doğan

sen "özlemek" ne demek
elbet biliyorsun da
bir baba nasıl özler
onu bilmeyeceksin..

bozkır yolları desem
bozkır yolları kızım,
sen onu da bilmezsin..

biz seni,
hep yeşil ovalarla
hep mavi denizlerle
hep parlayan güneşle
hep yedi rengi olan
bir gökkuşağı ile
büyüttük güzel kızım..

bu yüzden sen,
sen neşet baba bizi
neden çok uzaklara
götürür bilmiyorsun;
öğretmek borcum olsun..

sen "özlemek" ne demek
elbet biliyorsun da
bir baba nasıl özler
onu bilmeyeceksin..

şimdi ben "nazım" desem
"memet" desem mesela,
"varna" desem,
"can" desem, "evlat" desem,
"evlat" desem can kızım,
sen onu da bilmezsin..

biz seni,
demiri toz etmeden
kan serpmeden gökyüzüne
kül ekmeden gökyüzüne
hep yedi rengi olan
bir gökkuşağı ile
büyüttük güzel kızım..

bu yüzden sen,
sen ahmed arif bizi
neden diyarbekir’e
götürür bilmiyorsun;
öğretmek borcum olsun..

sen "özlemek" ne demek
elbet biliyorsun da
bir baba nasıl özler
onu bilmeyeceksin..

şimdi ben sevda desem
ve göğü kucaklayıp
getirsem sana kızım,
koklasan ve açılsan
koklasan güzel kızım
sen onu da bilmezsin..

biz seni,
bir kozanın içinde
kelebek olana dek;
kanatların can kızım
kanatların sabaha
ulaşıncaya kadar
üstüne titreyerek
büyüttük güzel kızım..

bu yüzden sen,
bir bir çekilirken
teslim bayrakları
ve gitmelerle tozarken
avrupa yolları
yeryüzü nasıl bir gün
aşkın yüzü olacak
bilmiyorsun can kızım;
öğretmek borcum olsun..

sen "özlemek" ne demek
elbet biliyorsun da
bir baba nasıl özler
onu bilmeyeceksin..