Kızıma Şiiri - Mustafa Gökçek

KIZIMA

Yalnız kaldığımda
Gecenin bir yerinde
Seni düşledim, penceremin,
Kopuk pervazında

Öptüğüm yanaklarını anımsarken
Geleceğini hayalledim bir an
Etin tırnaktan ayrılması güç
Can bedenden ayrılırken

Baba olmak zor, çok zor
Ama zorluk güzellikleri
Yaşarken inan, inan kolaylaştırıyor
Artık çoğaltma hasretleri
Bu ten seninle güzelleşiyor

Ama bir gün, biliyorum,
Biliyorum ellerin olacaksın
O vakit ağıtımı duyacak
Ceketimi yağmurlara asacaksın

Ne güzel kokar toprak
Yağmurlardan sonra bilir misin
Senin kokun bile unutturdu
Bilmezsin sönen yıldızların yoksunluğunu

Garip bir duygudur kızım
Sarmaşık dallarına sarılmak gibi
Aldanışlarına yaklaşıyorum, çaresiz
Gözlerimin feridir üzüntülerim

Değmez mi dersin umarlarıma
Bence değer be güzelim
Ayağına çarpan taş, yüreğim
Yüreğimi sızlatıyor, koşma

İnan paylaşmak, sensiz güzeldir
Paylaşmak, mutluluğu çoğaltmaktır
Yaşamım mutsuzluğa gebedir
Biliyorum, biliyorum güzelim

Kirpiklerin ok gibi, sızıyor
Yüreğimin derinliklerinde
Ah... ciğerim, ay ışıklım
Baba olmak zor, çok zor...

14.03.01 M.Gökçek