Kızıma Şiiri - Nesrin Erdoğmuş

Sen gidersen toprak kokun odandan gider.
Göz bebeklerim siluetini ararken bir bir yuvarlanır.
Sen gidersen ruhum daralır, konuşmalarım yarım kalır.
Eşyaların her bir yeri tek tek değişir.
"Dağınıklaşır " mis kokan zambak kokulu duvarlar.
Sen gidersen perdeler kararır. Yeşilden, turuncudan, mordan, siyaha dönüşür. Tüllerin beyazlığı birden bire değişir.
Sen gidersen kız kardeşin senin kokunla bütünleşir.
"Canım ablam seni seviyorum " der.
Sen gidersen odanın soğukluğu,örtülerin donukluğu yüzüme çarpar.
İrem her gün senin gelmen için günleri sayar.
Sen gidersen benim sol kolum sol kanadım boş kalır.
Bilirsin ilk okuma yazmaya başladığın gün, sen sağ elinle bense sol elimle kalemlerimizi tutmuştuk.
Sen gidersen morlarla döşeli evimiz sakin ve sessiz gecenin karanlığına kapılır.
Sen gidersen ben yine her yediğim yemekte lokmalar bir bir boğazıma dizilir..
Sen gidersen ellerim Mevlama dualar okurken yüreğim kıpır kıpır her cümle de seni anar..
Telefon açıp "Annem " bu dersten de geçmişim diye dua et derken, ben sevinç den merak etme bir tanem bu gece yine yedi yüz seksen altı (786) tane "BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM " çekeceğim derim....
Sen giderken ben işte böyle hüzünlenir gözyaşlarımı dökerim.

Gün güzel olsun evlatlarınızla geçen her gün sizlere huzur,mutluluk neşe getirsin. (NesriN)