Kızıma Şiiri - İbrahim Uslu

Yüreğimdeki incecik sızım,
canım kızım.
Minnacık geveze kuşum benim.
Toprağa saçılan tohumlar gibi,
bilinçaltına ektiğim umudum kızım.

Tomurcuk gülüm.
Az mı sığındım sana;

Gün geldi,
boğazımda kocaman bir yumruydun yutamadığım,
gün geldi;
yorgan altında büzüşüp üşümelerim oldun,
gün geldi,
tütünüme çakmak oldu gözlerin,
güneş oldun,
çaresiz yenik düşen sabahlarıma.

Saçların rüyalarımı süsledi yıldızsız gecelerde,
kimsesizliğimin limanıydı teninin kokusu,
ve umarım hiç eksilmez dudaklarından,
o sımsıcak gülüşündür çünkü,
hayatın dokusu.

İZMİR/ 20/11/2001