Kızıma... Şiiri - Ziya Tüfekçi

Ansızın çıkıp geldin aramıza...
Henüz büyümeden ve büyütemeden düşlerimizi.
Kavuşma heyecanıyla beklediğim hastane koridorunda,
Bir hemşire güvencesinde merhaba demiştin hayata...
Evet beş yıl önceydi seninle tanışıklığımız.

Ben acemi bir baba, sense bana verilen paha biçilmez hediyeydin.
Hiçbir doğum günümü kutlamadım belki ama
Sen benim en sevdiğim doğum günü hediyem oldun.
O minicik bedenine yüklediğim anlamlar seni yoracak olsada
Sen benim hayat mücadelemde düşmemi engelleyen
Her defasında başkaldırımı destekleyen ilham perimsin.
Bebeğim, sevgilim, yaşama sebebimsin.

Seninle eş zamanlarda büyürken hayata
Yüreğime gömdüğüm hüzünlerimi gözlerine bakınca unuturum...
Unuturum mutsuzluklarımı...
Sana yaşamın boyunca yanında olma sözü veremem belki ama
Yaşadığım sürece arkanda bir dağ gibi duracağımın
Ve seni kendimden çok seveceğimin sözünü verebilirim...

Güzel kızım bir göz kırpma anına denk zamanda büyüyecek
Ve ayaklarının üzerinde durmayı öğreneceksin.
Hayat zor, büyümek zor, sevmek zor, sevilmek zor
Sana bir ömür boyu mutluluklar ve ağzının kenarında doğacak
tebessümler kadar masum yeni yaşlar temenni ediyorum.

Seni çok seviyorum.
Nice yıllara...