nerde kaybettim bilemedim hayatımı
bir kalemde cizmek istemezdim şansımı
kızım icin alma sakın benim canımı
derdimi ceker odamdaki duvarlarım
vur yumrugunu hayatın tam ortasına gül
vurdugunda tam ortasına elin acırsa şayet
yaralarını saracak biri vardır gayret
tepenin ardındaki ufku görmek senin elinde sabret
birileri icin kolay bunları söylemek elbet
beni o birileriyle sakın karıştırma mavilim
birinin ardından nefreti cok iyi bilirim
her bir insanın ayaklarına dolaşır bir zalim
sırtını duvardan başkasına dayama sakın mavilim
mecalim kalmadı artık seni üzgün görmekten
vur yumrugunu al hıncını hayat denen kalleşten
bir kızın var ki dünyalara bedel
bir baba kelimesi için gel
del odandaki dertleri cık dışarı
üzüntülerini silsin İzmir sokakları
şakaklarından akan yaşlar gözlerine değmesin
mavi gözlerin artık buğulu bakmasın
calmasın seni artık karanlık geceler
kandırmasın artık iki süslü heceler...
Kayıt Tarihi : 29.12.2007 21:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!