Küçücük bir bebektin; öperdik yanağını, indirmezdik kucaktan.
Işıl ışıl gözlerin vardı; fıldır fıldır bakan, sorup soruşturan...
Zorla emdin anneni; bir çocuk oldun, yerken yüzünü buruşturan.
Israrla yürüdün hep, doğru bildiğin yoldan hiç şaşırıp yılmadan;
Mahcup olmadık ama, ne annen ne de ben gururlu o dik başından.
Günler, aylar ve yıllar ne çabuk geçti sezdirmeden; hiç anlamadık.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta